Өчүүхэн зүйлээс Эхэлж уурлаж сэтгэл санааны тавгүй байдалд орж өөрийгөө болон ойр дотныхныгоо зовоодог хүмүүс олонтаа байдаг. Ер нь л хүн дотоод орчноо сольж шинэчилж өөрийгөө ойлгож өөрийгөө өршөөж уучилж байж л гэр бүл үр хүүхдээ зөвөөр тэтгэж дэмнэж зөв өсгөж чадах буйзаа. Бага насандаа сэтгэлдээ шарх авсан хүүхэд том болж насанд хүртлээ эцэг эхдээ дургүй болохгүй ч өөртөө дургүй итгэлгүй болж өсдөг байна шүү.       - Хаяж зайлуулах Хүүхдийн сэтгэлийн шарх авах явц бүүр ураг бүрэлдэх явцад эхлэнэ. Хүсээгүй жирэмслэлтээс болж хүүхэд ээжийнхээ сэтгэл санааны тавгүй байдлаас болж сэтгэлдээ шархлах үйл явц эхэлдэг. Ийм байдалд байсаар байгаад төрсөн хүүхэд хэдийгээр эцэг эхийнхээ хайранд хожуу ивээгдэвч өөрийгөө хүн болж төрөх ёсгүй байсан мэтээр далд ухамсартаа мэдээлэл авчихдаг байх нь. Ийм учраас бүсгүйчүүд минь жирэмсэн байхаасаа эхлээд л урагаа сэтгэлээр нь тэжээдэг байх нь шүү. Эс тэгвээс би ертөнцөд хүн болж төрөх учиргүй байж хэмээн хүүхэд гомдоод өөртөө дургүй болох үзэгдэл байдаг юм байна. Өөртөө дургүй хүүхдүүд ихэвчлэн бусдаас зугатаасан, өөрийгөө нуусан хэт бүрэг далд байх сонирхолтой бөгөөд элдэв төсөөлөл, хэт их нойр, хэт идэх уух, хар тамхи, архинд орох явц нь эхэлдэг.  Өөртөө дургүй хүмүүс ихэвчлэн хэт төгс төгөлдөр юманд дуртай, өөртөө хүршгүй байж болшгүй шахам төгс төгөлдөр ертөнц сэтгэлдээ төсөөлж бүтээхчхээд тэрнийгээ мөрөөдөж суух нь элбэг бөгөөд ийм хүмүүс өнөөдөртөө байгаа зүйлдээ сэтгэл хангалуун байж мэддэггүй. Ийм учраас өөрийгөө ухамсарлахгүйгээр эвгүй байдалд оруулж энэ байдал нь үргэлж давтагдсаар байдаг байх нь. Хайр сэтгэл нь ч, ажил төрөл нь ч удаан үргэлжилдэггүй. Үүнээс болж өөрөө гутралд орох нь элбэг байдаг ажээ. - Хаяж орхих Бусад хүн өөрийг нь орхичих вий гэдгээс айсан хүмүүс ихэвчлэн аюулгүй тогтвортой хайр энэрэлтэй халуун газар байх сонирхол нь давамгайсан байдаг. Аав ээж нь бага насанд нь салж сарнисан, эцэг эх нь нэгнийгээ үргэлж гомдоож сэтгэл санааны хүчирхийлэлд оруулж байдаг, аав ээж нь хоёр биенийгээ хүндэтгэдэггүй байсан гэр бүлийн хүүхэд багаасаа л хаягдах вий гэсэн айдасд орчихдог байх нээ. Ийм орчинд өссөн хүүхэд том болоод хант ижилдээ хэтэрхий хартай байж хавьтсан ойртсон бүхэнтэй харддаг өвчинтэй болчихдог байна. Ийм хүний дотор нь илэрхийлээгүй багаасаа тээж ирсэн асар их уур хилэн байж байдаг. Ажил төрөл гэж амь зуулгаа хэтэрхий өндөрт тавьж эцэг эхчүүд хүүхдүүдээ хайхрахгүй бол хүүхэд өөрийгөө сэтгэл хайрын аюулгүй орчинд мэдрэх үндэс байдаггүй юм байна.   -  Дорд үзэгдэх явц Дорд үзэгдэх явц бол доромжлол биш. Энэ бол тухайн хүний өөрийгөө үнэлэх үнэлэмж өөрийгөө хүндэтгэх байдалд хор учруулдаг ажээ. Хүн мэдэхгүйгээр өөрийгөө дорд үзээд байдаг. Ийм дорд үзээд байдаг хүн ихэвчлэн өөрөө өөрөөсөө ичих нь элбэг байдаг ажээ. Ийм хүн гэнэтийн ууртай, цочир зантай гэнэт босож ирж эсэргүүцдэг хүмүүс болдог байх нь. Бусад хүмүүсийн нүдэд дорд үзэгдэх вий гэж айдагаас болж энэ айдасаа уур хилэнгээр болон хэт дээрэнгүй үзлээр нууж илэрхийлдэг ажээ.  Үргэлж бусад хүмүүс өөрийнх нь хөдөрмөр зүтгэлийг огт үнэлэхгүй олж харахгүй байгаа мэт санагдаж үүнээс болж уур уцаартай болж шударга бус байдлыг золиос болж байгаа мэт сэтгэгдэл төрдөг. Бусад хүн өөрийг нь дээрэлхээд байгаа мэт санагддаг. Ингээд улам эмзэг болж улам өөрийгөө зовоох явц нь өрөөлийг зовоох байдлаар илэрдэг аж. Өөртөө хэт их ачаалал үүсгэж бусдаар өөрийгөө магтуулах бишрүүлэх дургүй болдог. Өөрийгөө үргэлж бусадтай харьцуулж атаархаж дотроо зовоож байдаг.  Бусдыг муулж байж сэтгэл санаагаа амраах сонирхолтой болчихдог. Өөрийгөө бодож хүүхэд насаа бодож санах их дургүй үүнээс зугатдаг болдог. Өөрийнхөө эрх ашиг өөрөөсөө шалтгаалах зүйлийг бодохгүйгээр бусдаас өө хайж тохох сонирхолтой болдог ажээ. -  Ашиглуулах болон хуурагдах сэтгэгдэл Хүмүүст шударга бус зүйлийн золиос болж ашиглуулчихсан хүүхдийн сэтгэхүйн эмгэг дараах шинжийг агуулдаг : гутрал, айдас, цочмог уур. Ийм сэтгэхүйн өөрчлөлт асар их хөнөөлтэй байдаг. Гэр бүлдээ халуун дулаан тайван орчныг ийм хүн үүсгэж чаддаггүй. Өөрийгөө зовоолгосон, доромжлуулсан орчингоос салж чаддаггүй зууралдсан хэвээрээ л байгаад байдаг учир нь өөрийгөө тэгүүлэх ёстой хэмээн би зовох ёстой мэтээр далд ухамсартаа мэдээлэл агуулсантай холбоотой. Ийм хүмүүс бусдад итгэл хүлээлгэж мэддэггүй. Өөрөө бас бусдын итгэл хүлээж мэддэггүй. Бусдын сэтгэхүйн орчин, бие махбодын орчин бэлгийн харьцааны хязгаарыг хүндэтгэж мэддэгүүй болдог. 3 янзаар хүнд ашигладгсан шарх үүсдэг. Бага насандаа хэт уур уцаарын золиос болсон хүүхэд өөрийгөө аз жаргалтай байх эрхгүй юм байна гээд итгэчихдэг байх нь. Ийм хүмүүс бусдыг бэлгийн харьцаагаар, үг хэлээр, бие мах бодоор доромжлох өөрийгөө доромжлуулах орчинд ордог. Бусдыг зовоож байж ялсан сэтгэгдэл төрж сэтгэлээ амраадаг болдог. Хүний нууцыг эмзэг орчныг хамгаалж хүндэтгэж мэддэггүй болдог. Өөрийн болон өрөөлийн өмнө хүлээсэн амлалтандаа эзэн болж чаддаггүй болдог. Ийм хүмүүс хэт ганцаардангуй, хуурамч болдог нь элбэг байдаг. - Шударга бус юмны золиос болж бусдын буруугаас болж шийтгэгдсэн хүмүүс C'est le caractère d'une personne ou d'une chose qui manque de justice. La justice se définit comme l'appréciation, la reconnaissance et le respect des droits et du mérite de chacun : droiture, équité, impartialité, intégrité. Une personne qui souffre d'injustice est une personne qui ne se sent pas apprécier à sa juste valeur, qui ne se sent pas respecter ou qui ne croit pas recevoir ce qu'elle mérite. Une personne peut aussi souffrir d'injustice lorsqu'elle reçoit plus que ce qu'elle croit mériter donc la blessure d'injustice peut être causée en pensant que nous avons plus de choses matérielles que d'autres ou au contraire que nous n'en recevons pas assez. Celui qui souffre d’injustice alimente sa blessure en étant beaucoup trop exigeant envers lui-même. Il ne respecte pas ses limites et se fait vivre beaucoup de stress. Il est injuste avec lui-même car il se critique et a de la difficulté à voir ses qualités et ce qu’il fait de bien. Il souffre car il ne voit que ce qui n’est pas fait ou seulement l’erreur qui a été commise. Il se fait souffrir en ayant de la difficulté à se faire plaisir. Il entretient une colère qui sourde et un sentiment d’impuissance à changer les situations. Cette blessure se réveille au moment du développement de l'individualité de l'enfant, c'est à dire entre l'âge de 4 et 6 ans environ au moment où il devient conscient qu'il est un humain, une entité à part entière avec ses différences. L'enfant trouve injuste de ne pas pouvoir bien intégrer son individualité, de ne pas pouvoir s'exprimer et être lui-même. Il souffre de la froideur de ces parents, c'est à dire de son incapacité de se sentir et de s'exprimer, il souffre également de son autoritarisme, de ses fréquentes critiques, de sa sévérité, de son intolérance ou de son conformisme. Dans la majorité des cas, ce parent souffre de la même blessure, elle n'est peut-être pas vécu de la même façon ou dans les mêmes circonstances mais elle est là et l'enfant la ressent. Le mécanisme de défense que se crée l'enfant pour se protéger dans ce cas est celui de la rigidité, même si une personne se coupe de ce qu'elle ressent, cela ne veut pas dire qu'elle ne sent rien, au contraire les personnes rigides sont très sensibles mais elles développent la capacité de ne pas sentir cette sensibilité et de ne pas la montrer aux autres, elles se font croire que rien ne les touche, voilà pourquoi ces personnes semblent être froides et insensibles. Ce sont les rigides qui sont le plus porter à se croiser les bras, ils bloquent le plexus solaire pour ne pas sentir, une autre façon de ne pas sentir est de s'habiller en noir. Le rigide cherche la justice et la justesse à tout prix, c'est en devenant perfectionniste qu'il essaiera d'être toujours juste. Il croit que si ce qu'il fait ou dit est parfait, ce sera nécessairement juste. Il est très difficile pour lui de comprendre qu'en agissant parfaitement selon ses propres critères, il puisse être injuste en même temps. Je traite ce sujet sous forme de questionnaire et propose 30 protocoles de soins et des protocoles de ré-encrages, afin de taire la colère qui sourde et qui mine les relations à la vie et aux autres, afin de retrouver paix et confiance.     -  LA NON-RECONNAISSANCE L'enfant a besoin d'exprimer ses talents, ce qu'il est et ce qu'il aime... S'il n'est pas reconnu, l'enfant ne va plus s'écouter, mais au contraire va dévier ses goûts, ses envies et va s'adapter à ce que le parent veut qu'il soit. Généralement, cela traduit une sur-adaptation. Les passions sont occultées et l'enfant devient ce qu'on veut qu'il soit, ce qu'on veut de lui. C’est une dépersonnalisation, une perte d’identité. L'enfant, puis l’adulte qu’il est devenu, n'en fait jamais assez Ce manque provoque un vide intérieur générant un manque de confiance et d’estime de soi.     - LES CARENCES AFFECTIVES Les signes permettant d’identifier l’existence d’une carence affective, il y en a beaucoup. Lorsqu’on souffre de carence affective, on a le don de se lancer dans des relations de couple souffrantes. On attend de la part de l’autre qu’il nous donne ce que l’on n’a pas reçu durant notre enfance. C’est à dire l’affection, la reconnaissance, l’attention, etc… Toutes ses situations répétitives développent des mécanismes de défense compensatoire.   C'est que ce besoin non comblé de tendresse continue à crier en soi. Une personne en carence affective va chercher à combler ce manque. Elle va demander (consciemment ou non) aux personnes qu'elle côtoie, de la combler, comme si celles-ci étaient susceptibles de pouvoir compenser ce qu'elle n'a pas reçu comme tendresse, comme affection. Elle aura l'impression de ne jamais être assez prise en considération, jamais être assez aimée, et ce manque est en fait l'écho de ce qui lui a jadis manqué des parents. Ce qu'on lui donne n'est jamais assez puisque cela ne peut emplir le manque qui vient de l'enfance. Mais l'inverse est aussi possible : si un parent a surprotégé son enfant, l'adulte plus tard va rechercher cette même surprotection, cette même forme d'amour. Dans un couple, cela donne par exemple un partenaire qui veut à tout prix être aimée. Il est dans une telle attente d'amour que cela peut faire peur. Et même quand on l'aime, il ne se sent jamais assez aimée. Il peut douter de l'amour que l'on lui porte car il ne se sent pas digne d'être aimée. Il a donc un manque de confiance en elle, ne se sent pas une belle personne, voire complexé, pas attirant et manque d'estime. très présent." Dépendre de la personne qu’on aime, c’est une manière de s’enterrer vivant, c’est un acte d’auto-mutilation psychologique où l’amour propre, le respect pour soi et l’essence de soi sont offerts de manière irrationnelle. W. Riso